التهاب تاندون یا تاندونیت، یک مشکل شایع است که بسیاری از افراد فعال و ورزشکاران را تحت تأثیر قرار میدهد. تاندونها، بافتهای همبندی قوی هستند که عضلات را به استخوانها متصل میکنند و التهاب آنها میتواند منجر به درد، محدودیت حرکتی و کاهش عملکرد شود. در این مقاله، به بررسی جامع التهاب تاندون، از علل و علائم تا روشهای تشخیص و درمان خواهیم پرداخت.
علل التهاب تاندون
- استفاده بیش از حد: انجام حرکات تکراری و یکنواخت، مانند تایپ کردن، کار با ابزارهای دستی یا ورزشهای تکراری، یکی از شایعترین دلایل التهاب تاندون است. این امر باعث ایجاد میکرو پارگیهای کوچک در تاندون شده و بدن را در تلاش برای ترمیم آنها قرار میدهد.
- آسیب حاد: ضربه مستقیم به یک مفصل یا کشش ناگهانی تاندون میتواند باعث التهاب شود.
- سن: با افزایش سن، تاندونها ضعیفتر شده و توانایی ترمیم خود را از دست میدهند، در نتیجه مستعد آسیب و التهاب میشوند.
- بیماریهای زمینهای: برخی بیماریها مانند آرتروز، نقرس، دیابت و روماتیسم مفصلی میتوانند خطر ابتلا به التهاب تاندون را افزایش دهند.
- داروهای خاص: برخی داروها مانند کورتیکوستروئیدها میتوانند خطر ابتلا به التهاب تاندون را افزایش دهند.
علائم التهاب تاندون
- درد: درد معمولا در محل اتصال تاندون به استخوان احساس میشود و با حرکت دادن مفصل بدتر میشود.
- تورم: ممکن است در اطراف مفصل آسیب دیده تورم خفیفی وجود داشته باشد.
- قرمزی: پوست اطراف مفصل ممکن است قرمز و گرم شود.
- کاهش قدرت: قدرت عضله متصل به تاندون آسیب دیده ممکن است کاهش یابد.
- سفتی: مفصل آسیب دیده ممکن است سفت و حرکت آن محدود شود.
- صدای ساییدگی: در برخی موارد، ممکن است هنگام حرکت دادن مفصل، صدای ساییدگی شنیده شود.
تشخیص التهاب تاندون
برای تشخیص دقیق التهاب تاندون، پزشک معاینه فیزیکی کامل انجام میدهد و ممکن است آزمایشهای تصویربرداری مانند سونوگرافی یا MRI را درخواست کند. سونوگرافی میتواند التهاب و ضخیم شدن تاندون را نشان دهد، در حالی که MRI تصاویر دقیقتری از بافتهای نرم و استخوانها ارائه میدهد.
روشهای درمان التهاب تاندون
درمان التهاب تاندون به شدت و محل التهاب بستگی دارد و ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- استراحت: اجتناب از فعالیتهایی که باعث درد میشوند.
- یخ: استفاده از کمپرس یخ برای کاهش درد و التهاب.
- داروهای ضدالتهابی غیر استروئیدی (NSAIDs): داروهایی مانند ایبوپروفن و ناپروکسن برای کاهش درد و التهاب.
- فیزیوتراپی: تمرینات ورزشی خاص برای تقویت عضلات اطراف مفصل، بهبود انعطافپذیری و کاهش درد. فیزیوتراپی همچنین شامل تکنیکهای دیگری مانند ماساژ، اولتراسوند و تحریک الکتریکی است.
- تزریق کورتیکوستروئید: تزریق کورتیکوستروئید به داخل مفصل برای کاهش التهاب و درد در کوتاه مدت.
- تزریق پلاسمای غنی از پلاکت (PRP): تزریق پلاسمای غنی از پلاکت برای تحریک ترمیم بافت و کاهش درد. PRP حاوی فاکتورهای رشد است که به ترمیم بافتهای آسیب دیده کمک میکنند.
- شاک ویو تراپی: استفاده از امواج شوک برای تحریک ترمیم بافت و کاهش درد.
- عوامل رشد: تزریق عوامل رشد برای تحریک ترمیم بافت و کاهش التهاب.
- جراحی: در موارد شدید که درمانهای محافظهکارانه موثر نباشند، ممکن به جراحی نیاز باشد.
پیشگیری از التهاب تاندون
- گرم کردن قبل از ورزش: قبل از هر فعالیت بدنی، عضلات خود را به خوبی گرم کنید.
- تقویت عضلات: تقویت عضلات اطراف مفاصل به کاهش فشار روی تاندونها کمک میکند.
- استفاده از تجهیزات محافظتی: در هنگام انجام فعالیتهای ورزشی از تجهیزات محافظتی مناسب استفاده کنید.
- اجتناب از حرکات تکراری: اگر مجبور به انجام حرکات تکراری هستید، هر چند دقیقه یکبار استراحت کنید.
- تغذیه مناسب: مصرف مواد غذایی غنی از ویتامینها و مواد معدنی به سلامت تاندونها کمک میکند.
التهاب تاندون در نواحی مختلف بدن
التهاب تاندون میتواند در هر مفصلی از بدن رخ دهد، اما برخی از شایعترین مکانها عبارتند از:
- شانه: التهاب تاندون روتاتور کاف
- آرنج: تنیس البو و گلف البو
- مچ دست: التهاب تاندونهای مچ دست
- زانو: التهاب تاندون کشکک
- پاشنه: التهاب تاندون آشیل
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟
اگر درد، تورم یا محدودیت حرکتی در مفصل خود احساس میکنید، بهتر است به پزشک مراجعه کنید. پزشک میتواند تشخیص دقیق را انجام داده و درمان مناسب را برای شما تجویز کند.
