شکستگی میانی بازو

علل

شکستگی های میانی استخوان بازو می تواند ناشی از موارد زیر باشد:

• یک ضربه مستقیم یا نیروی خمشی که به وسط استخوان بازو وارد می شود.
• افتادن روی بازوی دراز شده
• انقباض شدید عضلات در ورزش هایی مانند وزنه برداری.

علائم و نشانه ها

بیماران معمولاً به دنبال شکستگی استخوان بازو با درد و تورم قابل توجهی مراجعه می کنند. کوتاه شدن بازو با جابجایی قابل توجه استخوان ها آشکار است.

تشخیص.

شکستگی های میانی بازو را می توان از طریق تصویربرداری با اشعه ایکس و سونوگرافی تشخیص داد.

درمان

اکثر شکستگی های میانی بازو را می توان با موفقیت از طریق درمان محافظه کارانه بدون نیاز به جراحی درمان کرد. پزشک ممکن است اندام را به مدت 1 تا 3 هفته در قالب بازوی آویزان یا اسپلینت کواپتاسیون قرار دهد و سپس یک بریس کاربردی قرار دهد.

درمان جراحی

درمان جراحی برای موارد زیر توصیه می شود:

• شکستگی هایی که نمی توان به صورت محافظه کارانه مدیریت کرد.
• شکستگی های سگمنتال.
• شکستگی های پاتولوژیک (تومور استخوان).
• هنگامی که رگ های خونی آسیب می بینند.
• بیمارانی که نیاز به توانایی تحمل وزن اندام فوقانی دارند.
• شکستگی های باز زمانی که پوست توسط استخوان شکسته باز می شود.
• بیماران چاق که همسویی در آنها دشوار است.

درمان جراحی را کاهش باز و تثبیت داخلی (ORIF) می نامند. این روش معمولاً تحت بیهوشی عمومی انجام می شود. ابتدا استخوان های شکسته شما به موقعیت آناتومیک طبیعی خود بازگردانده می شوند. سپس از دستگاه های ثابت کننده داخلی مانند صفحات، پیچ ها یا ایمپلنت های داخل مدولاری (IM) برای نگه داشتن استخوان های شکسته شما در کنار هم استفاده می شود. پس از عمل شما در یک پانسمان و/یا گچ گیری قرار می گیرید.

خطرات و عوارض

مانند هر جراحی دیگری، ممکن است عوارضی رخ دهد. عوارض مربوط به ترمیم جراحی شکستگی استخوان بازو نادر است اما ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• آسیب عصبی
• خون ریزی
• عفونت
• لخته شدن خون
• بی ثباتی مکرر
• بد جوش خوردن یا جوش نخوردن
• خرابی سخت افزار

شکستگی‌های میانی استخوان بازو را می‌توان با روش‌های محافظه کارانه و جراحی بسته به نوع شکستگی به طور موثر مدیریت کرد. درمان شکستگی های میانی استخوان بازو با میزان جوش خوردن 90 درصد همراه است.