جراحی اپیفیزیودز چیست؟

مقدمه ای بر جراحی اپیفیزیودز

Epiphysiodesis از کلمه یونانی “epiphysis” که به انتهای یک استخوان بلند اشاره دارد و “desis” به معنای “پیوند دادن” گرفته شده است. جراحی اپیفیزیودز یک روش کنترل شده و درمانی است که برای متوقف کردن رشد یک استخوان خاص، به طور معمول در اندام تحتانی طراحی شده است. صفحات رشد، همچنین به عنوان صفحات اپی فیزیال یا physis شناخته می شوند، مسئول رشد طولی استخوان هستند و به استخوان ها اجازه می دهند تا با رشد کودک بلند شوند. این صفحات در انتهای استخوان های بلند یافت می شوند و از غضروف تشکیل شده اند.

هدف و اندیکاسیون های جراحی اپیفیزیودز

جراحی اپیفیزیودز چندین هدف اساسی دارد و برای شرایط مختلف نشان داده می شود:

اختلاف طول اندام: یکی از نشانه های اولیه برای جراحی اپیفیزیودز، مدیریت نابرابری طول اندام است که در آن یک پا بلندتر از دیگری است. با توقف رشد پای بلندتر در حالی که پای کوتاه‌تر به رشد خود ادامه می‌دهد، می‌توان اختلاف را به حداقل رساند یا اصلاح کرد.

ناهنجاری های زاویه ای: اپیفیزیودز همچنین می تواند برای رسیدگی به ناهنجاری های زاویه ای مانند ژنو واروم (پای کمان) یا ژنو والگوم (زانوهای ضربه ای) استفاده شود. با مهار انتخابی رشد سمت آسیب دیده می توان تغییر شکل را به تدریج اصلاح کرد.

2.3 نوجوانان در معرض خطر: برخی از نوجوانان مبتلا به اختلالات رشد، دیسپلازی اسکلتی یا شرایط متابولیک ممکن است در معرض خطر رشد بیش از حد باشند. اپیفیزیودز را می توان برای جلوگیری از رشد بیشتر و عوارض انجام داد.

کاهش خطر: در مواردی که روش های افزایش طول اندام برای آینده برنامه ریزی شده است، اپیفیزیودز در اندام طرف مقابل می تواند به کاهش خطر اختلاف طول قابل توجه پس از درمان کمک کند.

تکنیک های جراحی اپیفیزیودز

جراحی اپیفیزیودز معمولاً بر روی صفحه رشد استخوان های بلند انجام می شود که بیشتر در اندام تحتانی است. دو تکنیک اصلی در این روش استفاده می شود:

3.1 اپیفیزیودز از راه پوست: در اپیفیزیودز از راه پوست، برش های کوچکی در نزدیکی صفحه رشد ایجاد می شود و جراح منگنه ها یا پیچ هایی را روی صفحه قرار می دهد تا عملکرد آن را مختل کند. این تکنیک اغلب برای رویکرد کم تهاجمی آن ترجیح داده می شود.

3.2 اپیفیزیودز باز: اپیفیزیودز باز شامل ایجاد یک برش بزرگتر برای تجسم مستقیم صفحه رشد و اعمال منگنه ها، پیچ ها یا مواد دیگر برای متوقف کردن رشد آن است. این رویکرد زمانی استفاده می شود که کنترل دقیق تری مورد نیاز باشد یا زمانی که اصلاح تغییر شکل نیز برنامه ریزی شده باشد.

ملاحظات و برنامه ریزی قبل از عمل

قبل از انجام جراحی اپیفیزیودز، چندین ملاحظات حیاتی و مراحل برنامه ریزی ضروری است:

4.1 ارزیابی رشد: پتانسیل رشد و درجه ناهماهنگی یا تغییر شکل طول اندام باید به طور کامل ارزیابی شود. مطالعات رادیوگرافی و ارزیابی سن استخوان اغلب برای تعیین زمان مناسب این روش استفاده می شود.

4.2 رضایت آگاهانه: رضایت آگاهانه از بیمار (اگر سن کافی داشته باشد) یا قیم قانونی او، شامل بحث در مورد اهداف، خطرات بالقوه، مزایا و درمان های جایگزین، اخذ می شود.

4.3 زمان: زمان جراحی بسیار مهم است، زیرا به شرایط خاص و سرعت رشد بیمار بستگی دارد. اپیفیزیودز به طور معمول در طول یک دوره رشد فعال، مانند اوایل تا اواسط نوجوانی انجام می شود.

4.4 یک طرفه یا دوطرفه: تصمیم برای انجام اپیفیزیودز در یک یا هر دو اندام بر اساس نشانه های خاص و یافته های بالینی است. برای اختلاف طول اندام، انجام این روش بر روی اندام بلندتر معمول است.

خطرات و عوارض بالقوه

مانند هر روش جراحی، جراحی اپیفیزیودز دارای خطرات و عوارض بالقوه خاصی است، از جمله:

5.1 تصحیح بیش از حد یا کم تصحیح: نتیجه اپیفیزیودز ممکن است همیشه اهداف مورد نظر را برآورده نکند. تصحیح بیش از حد یا اصلاح نادرست ممکن است رخ دهد که منجر به ناهنجاری های مداوم یا اختلاف طول اندام شود.

5.2 آسیب صفحه رشد: در برخی موارد، ممکن است به ساختارهای مجاور یا خود صفحه رشد آسیب وارد شود که بر رشد کلی اندام تأثیر بگذارد.

5.3 عفونت: مانند هر روش جراحی دیگری، خطر عفونت در محل جراحی وجود دارد.

5.4 عوارض بیهوشی: عوارض مربوط به بیهوشی، اگرچه نادر است، می تواند در طول عمل رخ دهد.

5.5 تشکیل زخم اسکار: جراحی باز اپیفیزیودز می تواند منجر به زخم قابل مشاهده در محل برش شود.

5.6 تأثیر روانی: نوجوانانی که تحت این روش قرار می گیرند ممکن است استرس روانی مربوط به رشد و تصویر بدن خود را تجربه کنند.

مراقبت های بعد از عمل و پیگیری

پس از جراحی اپیفیزیودز، بیماران نیاز به مراقبت بعد از عمل و پیگیری دقیق دارند:

6.1 بی حرکتی: ممکن است به بیماران توصیه شود که تحمل وزن اندام تحت درمان را برای یک دوره خاص محدود کنند تا امکان بهبودی مناسب و مهار رشد فراهم شود.

6.2 مانیتورینگ رادیوگرافی: اشعه ایکس منظم برای ارزیابی وضعیت صفحه رشد و پیشرفت توقف رشد گرفته می شود.

6.3 توانبخشی: ممکن است فیزیوتراپی و تمرینات برای حفظ دامنه حرکتی مفصل و قدرت عضلانی در طول دوره بهبودی توصیه شود.

6.4 ویزیت های بعدی: بیماران معمولاً برای ویزیت های پیگیری منظم با جراح ارتوپد برنامه ریزی می شوند تا پیشرفت را زیر نظر داشته باشند و هر گونه تنظیمات لازم را در برنامه درمانی انجام دهند.

نتیجه گیری

جراحی اپیفیزیودز یک روش ارتوپدی ارزشمند است که راه حل های موثری برای مدیریت ناهماهنگی های طول اندام و ناهنجاری های زاویه ای در بیماران اطفال و نوجوانان ارائه می دهد. انتخاب مناسب بیمار، زمان بندی دقیق و اجرای ماهر جراحی برای دستیابی به نتایج موفقیت آمیز حیاتی است. در حالی که خطرات مرتبط با این روش وجود دارد، مزایای بالقوه اصلاح ناهماهنگی ها و ناهنجاری های طول اندام، بهبود عملکرد، و افزایش کیفیت زندگی بیمار، اپیفیزیودز را به ابزاری مهم در زمینه ارتوپدی کودکان تبدیل کرده است.