نوروم مورتون چیست و چگونه درمان می شود؟

شناخت نوروم مورتون

نوروم مورتون یک بیماری شایع و دردناک پا است که عمدتاً ناحیه بین انگشتان سوم و چهارم را تحت تأثیر قرار می دهد، اگرچه می تواند در سایر فضاهای بین متاتارسال نیز رخ دهد. این وضعیت شامل ضخیم شدن بافت اطراف عصب است که به انگشتان پا، به ویژه اعصاب انگشتی کف پا منتهی می شود. نوروما یا تومور عصبی ایجاد شده، رشدی خوش خیم اما دردناک است که می تواند به علائم مختلفی منجر شود.

علل و عوامل خطر

علت دقیق نوروم مورتون همیشه مشخص نیست، اما اغلب با موارد زیر همراه است:

2.1 ساختار پا: افرادی که دارای ناهنجاری های خاص پا هستند، مانند قوس های بلند، کف پای صاف یا بونیون، ممکن است در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به نوروم مورتون باشند.

2.2 کفش: کفش های تنگ، باریک یا پاشنه بلند می توانند انگشتان پا را فشرده کرده و خطر ابتلا به نوروم مورتون را افزایش دهند. پوشیدن کفش هایی که از قوس کافی پشتیبانی نمی کنند نیز می تواند به این عارضه کمک کند.

2.3 استرس مکرر: درگیر شدن در فعالیت هایی که استرس مکرر را در جلوی پا ایجاد می کند، مانند دویدن، آهسته دویدن، یا شرکت در ورزش های پرتحرک، ممکن است خطر ابتلا به نورومای مورتون را افزایش دهد.

2.4 جنسیت: نوروم مورتون در زنان بیشتر از مردان است.

علائم و تشخیص

نوروم مورتون می تواند با علائم مختلفی ظاهر شود، از جمله:

3.1 درد: شایع ترین علامت درد تیز یا سوزش در ناحیه کف پا است که معمولاً بین انگشتان سوم و چهارم انگشتان پا است. این درد ممکن است به خود انگشتان پا سرایت کند.

3.2 بی حسی و سوزن سوزن شدن: برخی از افراد ممکن است بی حسی یا گزگز را در انگشتان پای آسیب دیده تجربه کنند.

3.3 تشدید درد با فعالیت: درد اغلب با فعالیت هایی که به جلوی پا فشار می آورد، مانند راه رفتن، ایستادن یا پوشیدن کفش های تنگ بدتر می شود.

3.4 تسکین با استراحت: درد زمانی که پا بالا می رود و در حالت استراحت قرار می گیرد کاهش می یابد.

تشخیص نوروم مورتون معمولاً شامل موارد زیر است:

3.5 معاینه فیزیکی: یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی یک معاینه فیزیکی، از جمله لمس ناحیه بین انگشتان پا برای شناسایی درد یا حساسیت انجام می دهد.

3.6 مطالعات تصویربرداری: اشعه ایکس یا سایر مطالعات تصویربرداری ممکن است برای رد سایر بیماری های پا و تجسم نوروما استفاده شود.

3.7 مطالعات هدایت عصبی: در برخی موارد، مطالعات هدایت عصبی ممکن است برای ارزیابی عملکرد اعصاب در ناحیه آسیب دیده انجام شود.

گزینه های درمانی برای نوروم مورتون

هدف درمان نوروم مورتون کاهش درد، کاهش التهاب و بهبود عملکرد پا است. گزینه های درمانی عبارتند از:

4.1 اصلاح کفش: پوشیدن کفش هایی با پنجه پهن تر و پشتیبانی از قوس خوب می تواند به کاهش فشار روی جلوی پا و کاهش علائم کمک کند.

4.2 دستگاه‌های ارتز: درج‌های کفش (ارتز) سفارشی یا بدون نسخه می‌توانند قوس کف پا را پشتیبانی کنند و به توزیع یکنواخت فشار در پا کمک کنند.

4.3 داروها: داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) ممکن است برای کاهش درد و التهاب توصیه شوند.

4.4 تزریق کورتیکواستروئید: در برخی موارد، تزریق کورتیکواستروئید ممکن است برای کاهش درد و التهاب در ناحیه آسیب دیده انجام شود.

4.5 فیزیوتراپی: فیزیوتراپی ممکن است شامل تمرینات و تکنیک هایی برای بهبود قدرت، انعطاف پذیری و راه رفتن پا باشد.

4.6 تغییرات در فعالیت: کاهش یا اصلاح فعالیت های پر تاثیر که علائم را تشدید می کنند می تواند به کاهش درد کمک کند.

4.7 پد یا بالشتک: پدهای متاتارسال یا بالشتک را می توان در کفش قرار داد تا فشار روی نوروما را کاهش دهد.

4.8 تزریق الکل اسکلروز کننده: این روش شامل تزریق الکل به عصب برای کوچک کردن نوروما است.

4.9 نوروابلیشن کرایوژنیک: کرایوتراپی که از سرمای شدید برای انجماد و از بین بردن نوروما استفاده می کند، گزینه دیگری برای درمان نوروم مورتون است.

4.10 جراحی رفع فشار: در مواردی که درمان های محافظه کارانه مؤثر نباشد، ممکن است مداخله جراحی ضروری باشد. جراحی معمولاً شامل آزاد کردن فشار روی عصب یا برداشتن بافت عصبی آسیب‌دیده است. این می تواند به صورت جراحی باز یا معمولاً به عنوان جراحی اندوسکوپی کم تهاجمی انجام شود.

بهبودی و توانبخشی

بهبودی و توانبخشی پس از درمان نوروم مورتون بر اساس روش درمانی خاص مورد استفاده انجام می شود. ملاحظات کلی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

5.1 اصلاح فعالیت: ممکن است به بیماران توصیه شود که از فعالیت هایی که می توانند علائم را تشدید کنند، اجتناب کنند یا آنها را اصلاح کنند، به ویژه در دوره نقاهت اولیه.

5.2 انتخاب کفش: برای جلوگیری از عود علائم، انتخاب کفش هایی با قوس مناسب و جعبه پنجه جادار ضروری است.

5.3 فیزیوتراپی: ممکن است فیزیوتراپی برای بهبود قدرت، انعطاف پذیری و راه رفتن پا توصیه شود. بیماران ممکن است تمرینات و حرکات کششی را برای حمایت از سلامت طولانی مدت پا یاد بگیرند.

5.4 بازگشت تدریجی به فعالیت ها: بازگشت تدریجی به فعالیت ها بسیار مهم است، زیرا بیماران ممکن است نیاز به بازسازی قدرت و انعطاف پذیری پا داشته باشند. این باید تحت راهنمایی یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی انجام شود.

عوارض و خطرات بالقوه

در حالی که نوروم مورتون یک بیماری قابل درمان با پیش آگهی عمومی مطلوب است، عوارض و خطرات بالقوه ای وجود دارد که باید در نظر گرفت:

6.1 عود: حتی پس از درمان موفقیت آمیز، نوروم مورتون ممکن است گاهی عود کند.

6.2 آسیب عصبی: روش های جراحی خطر آسیب عصبی را به همراه دارند که می تواند منجر به بی حسی یا گزگز دائمی در انگشتان آسیب دیده شود.

6.3 عفونت: ممکن است عفونت در محل جراحی رخ دهد، اگرچه این خطر نسبتاً کم است.

نتیجه گیری

نوروم مورتون یک بیماری دردناک پا است که می تواند به طور قابل توجهی بر کیفیت زندگی فرد تأثیر بگذارد. تشخیص زودهنگام و درمان مناسب برای مدیریت علائم، پیشگیری از عوارض و بازیابی راحتی و عملکرد پا ضروری است. بیمارانی که احساس درد، بی حسی یا ناراحتی در ناحیه کف پا، به ویژه بین انگشتان سوم و چهارم دارند، باید فوراً به پزشک مراجعه کنند.

با راهنمایی ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی، رویکرد درمانی مناسب و اصلاح شیوه زندگی مناسب، بسیاری از افراد مبتلا به نورومای مورتون می توانند به تسکین رسیده و از یک زندگی فعال و بدون درد لذت ببرند.

با تماس با متخصصین یارطب میتوانید از مشاوره رایگان در این خصوص بهرمند شوید.